Mijn verhaal

Hey! Hoe leuk is het dat jij dit leest! In deze blogpost zal ik wat meer info over mezelf geven. Wie ik ben, waarom ik fotograaf ben, hoe ik dat beslist heb…

Dat ik Helena heet, dat zou je al mogen weten. Dat mijn volledige naar Helena Sofie Cédric is, dat weet bijna niemand! Hoera, je bent dus één van de weinigen.

Terwijl ik deze blog schrijf lig ik in de zetel met Warre (één van mijn vier katten) op mijn buik en Pippa (mijn hond) naast mij. Ik sta versteld hoeveel info de vorige zin over mij verteld. Ik ben een giga dierenvriend en mijn dieren zijn ook gewoon een deel van mijn persoonlijkheid. Ik kan gewoon niet zonder. Zelf heb ik dus 4 katten, een hond en een paard (Sam). En zij maken mij tot wie ik ben maar vooral tot wie ik ben geworden. Moest ik niet zo verliefd zijn op mijn dieren nam ik waarschijnlijk nog steeds foto’s op concerten en in het nachtleven en oké dat was ook leuk! Maar oh my god de foto’s die ik nu maak doen gewoon mijn hart smelten!

Zo komen we dus bij mijn grootste passie, fotografie. Had je niet verwacht hé? Ik weet dat er heel veel zijn die zeggen dat hun hobby ‘fotografie’ is maar ohja dat is bij mij zeker het geval. En dat al van jongs af aan. Ik experimenteerde con-ti-nu met mijn camera als ik ging gaan spelen met vriendinnen. Op klasuitstappen was ik ook altijd diegene die de trip mocht vastleggen en wat vond ik dat cool! Ik denk echt dat mijn klasgenoten van in het middelbaar trots op me zullen zijn als ik hun vertel dat ik fulltime fotograaf ben geworden! En ja in 2013 was het zo ver, mijn befaamde ‘Helena Roegiers Photography’ Facebook pagina was geboren. Als 15 jarige ging ik net uit en eigenlijk nam ik al vanaf mijn eerste fuif mijn camera mee! Zo heb ik eigenlijk tot net voor corona vooral foto’s gemaakt op evenementen.

Tijdens het eerste jaar corona ben ik afgestudeerd als erkend diëtist en datzelfde jaar ben ik ook direct in deze sector beginnen werken. Aangezien ik als student al student-ondernemer was, ben ik eigenlijk direct fotograaf in bijberoep geworden. En ja, ik heb afgezien. Overdag gaan werken, thuiskomen en starten met bewerken. Een weekend is voor op te laden en te rusten? Nee hoor, weekend = fotoshoots! Ik vond het verschrikkelijk. Ik had een zeer stresserende job in loondienst die heel veel energie van mij vroeg en ik kon fotografie er gewoon niet meer bij nemen. Het zat zeker al in mijn hoofd om ‘ooit’ zelfstandig te starten maar ja, pas over een aantal jaar. Zodat ik zeker genoeg gespaard heb voor moest het niet lukken. En toen kwam mijn depressie. Oké nee, die kwam niet toen, ik sukkelde al sinds ik student was met mijn mentale gezondheid. Maar toen, oktober 2021, was het mij allemaal te veel. Ik heb van oktober tot eind 2021 thuis gezeten om af te kicken van het werken. Mijn lichaam reageerde er zo fel op! Ik heb volgens mij de eerste twee weken gewoon alleen maar geslapen. Ik was zo moe en gewoon mentaal op. Het was een verschrikkelijke tijd vol met twijfels, schuldgevoel en angst. En eigenlijk wist ik toen al precies wat ik wou. Stoppen in loondienst en gewoon zelfstandig starten als fotograaf. Maar mijn job in loondienst had mij nodig en ik voelde mij zo schuldig dat ik hun in de steek zou laten. Tot er iets klikte. Waar ben ik mee bezig? Is het niet aan MIJ om te kiezen wat ik wil doen in MIJN leven? Ik wil fotograaf worden! En cru gezegd, mijn job in loondienst overleeft het wel zonder mij. Dus voila, vanaf 1 januari 2022 ben ik zelfstandig geworden.

Ik doe het nog steeds wat rustig aan en heb zeker nog slechte dagen. Maar terwijl ik dit typ kan ik wel echt vertellen dat ik weer kan zeggen dat ik gelukkig ben. En dat gevoel, was jaren geleden… Het maakt mij zo enthousiast dat er geen grenzen zijn en ik alles zelf in handen heb! Ik kan het iedereen aanraden.

Merci om dit te lezen. Ik ben graag open en hoop dat ik hier iemand mee heb kunnen helpen!